Αν ρωτήσουμε ένα μαθηματικό ή έναν ιδιοκτήτη καζίνο αν κάποιος μπορεί να κερδίσει στο τζόγο, η ειλικρινής απάντησή τους θα είναι ναι, αλλά σχεδόν πάντα μόνο βραχυπρόθεσμα. Όσο πιο πολύ παίζει κάποιος, αυξάνονται οι πιθανότητές του να χάσει, εκτός και αν είναι επαγγελματίας παίκτης που στοχεύει στο μακροπρόθεσμο κέρδος.
Ας δούμε μία ιστορία που μας βοηθά να καταλάβουμε το τζόγο στα casino:
Εγώ (ο Βοb είμαι), έμαθα για το βραχυπρόθεσμο (και για το μακροπρόθεσμο) κέρδος όταν ήμουν Β’ Λυκείου. Μαζί με την οικογένειά μου ζούσαμε στο Κεντάκι και κάθε χρόνο είχαμε τη δυνατότητα να πηγαίνουμε διακοπές στη Φλόριντα. Τη συγκεκριμένη χρονιά, μου είπαν ότι μπορούσε να έρθει μαζί μας και ένας συμμαθητής μου, ο Glenn.
Όσο περνούσε η ώρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας έπιασε ανησυχία και βαρεμάρα. Έτσι, για να περάσει η ώρα, αρχίσαμε να μετράμε τα αυτοκίνητα που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα. Όσο περνούσε η ώρα, το παιχνίδι μας εξελίχθηκε σε ακόμα καλυτερο. Ο καθένας διάλεξε ένα χρώμα και μετρούσε τα αυτοκίνητα του συγκεκριμένου χρώματος. Όποιος μετρούσε τα περισσότερα αυτοκίνητα του χρώματος που είχε διαλέξει θα ήταν ο νικητής.
Ο Glenn διάλεξε το μπλε. Εγώ σκεφτόμουν το κόκκινο, δεδομένου ότι είναι το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά θυμήθηκα μια συζήτηση της μητέρας μου με έναν πωλητή αυτοκινήτων, ο οποίος της είχε πει ότι το λευκό ήταν το πιο δημοφιλές γιατί ήταν της μόδας. Αν αυτό αλήθευε, λογικά, θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα λευκά αυτοκίνητα στο δρόμο, παρά μπλε και γι’αυτό τελικά διάλεξα το λευκό.
Καθώς περνούσαμε τη λοφώδη επαρχεία του Κεντάκι, ανάμεσα στο Bowling Green και το Elizabethtown, ο φίλος μου προηγούταν. Αυτό με προβλημάτισε και άρχισα να αμφιβάλλω για τα λόγια του πωλητή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Glenn με περνούσε κατά εφτά αυτοκίνητα. Δεδομένου ότι έχανα, πρότεινα να τα παρατήσω και να τον ξεπληρώσω δίνοντάς του ένα κέρμα για κάθε παραπάνω αυτοκίνητο που είχε. Ο Glenn, όπως ήταν λογικό επείδη κέρδιζε και περνούσε καλά επέμενε να συνεχίσουμε να παίζουμε.
Μέχρι την ώρα που περάσαμε το Τενεσί τον είχα ισοφαρίσει. Για ακόμα μία φορά του πρότεινα να σταματήσουμε, αλλά δεν ήθελε με τίποτα. Στα μισά του δρόμου για το Nashville, απέκτησε πάλι ένα προβάδισμα τριών αυτοκινήτων και ο ενθουσιασμός του ήταν μεγάλος. Όταν φτάσαμε στο Nashville ήμουν μπροστά κατά 4 αυτοκίνητα. Επειδή είχα κουραστεί από το παιχνίδι, του πρότεινα να το λήξουμε αλλά δεδομένου ότι έχανε ζήτησε να το συνεχίσουμε μέχρι την Ατλάντα, όπως και έγινε. Όταν φτάσαμε στην Ατλάντα, ο Glenn μου χρωστούσε σχεδόν $4.
Μετά τη διανυκτέρευση στην Ατλάντα, συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Glenn επέμενε, σχεδόν απαιτούσε για την ακρίβεια, την ευκαιρία να κερδίσει πίσω τα χαμένα της προηγούμενης μέρας. Θα ήταν μια θρυλική μάχη, τα μπλε ενάντια στα λευκά, όπως είπε, σε όλο το δρόμο μέχρι την Φλόριντα. Όπως ταξιδεύαμε προς το Νότο, ήμουν μπροστά κατά δύο, τρία αυτοκίνητα, όταν ο Glenn ανέκτησε το προβάδισμα σε πολύ μικρό διάστημα. Παρόλα αυτά, όταν φτάσαμε στον Άγιο Αυγουστίνο μου χρωστούσε ακόμα $5.40.
Ο Glenn ηττημένος και εξοργισμένος έκανε το μόνο που του είχε απομείνει : παραπονέθηκε στους γονείς μου. Κουνόντας το κεφάλι του ο πατέρας μου μου είπε να δώσω στον Glenn τα χρήματά του πίσω, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα λευκά αυτοκίνητα παρά μπλε. Και όμως δεν ήταν έτσι αφού ο Glenn δεν το ήξερε!
Ίσως να θεωρήσετε τη συμπεριφορά του Glenn δικαιολογημένη για έναν έφηβο, υποθέτοντας ότι οι ενήλικες έχουν καλύτερη αντίληψη. «Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα λευκά αυτοκίνητα παρά μπλε», θυμάστε; Παρόλα αυτά, στο Λας Βέγκας, τα καζίνο είναι γεμάτα από Glenn, όλοι άνω των 21 ετών που ποντάρουν στα μπλε αυτοκίνητα.
Κέρδισα τον Glenn στο παιχνίδι με τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα κάτι που δεν ήξερε. Στα παιχνίδια του καζίνο, οι παίκτες είτε δεν αντιλαμβάνονται τι αντιμετωπίζουν, είτε εναλλακτικά (και πιο συνειδητά), αντιλαμβάνονται αλλά θεωρούν τις απώλειες τους ως αντίτιμο που πληρώνουν για την απογευματινή τους διασκέδαση. Εξάλλου, βραχυπρόθεσμα υπάρχει και η πιθανότητα όντως να κερδίσουν.
Οι αντιδράσεις του Glenn αντικατοπτρίζουν σχεδόν επακριβώς τη συμπεριφορά πολλών από τους άτυχους παίκτες του καζίνο:
1. Δεν αντιλήφθηκε ότι το παιχνίδι είναι «προκατειλημμένο» εναντίον του.
2. Δεν κράτησε τα κέρδη και να σταματήσει να παίζει ότι προηγούταν, βραχυπρόθεσμα.
3. Όταν έχασε συνέχισε να παίζει και διπλασίασε τις προσπάθειές του να ισοφαρίσει και να κερδίσει, με αποτέλεσμα τελικά μακροπρόθεσμα να αυξήσει τα χαμένα.
Έχοντας αυτήν την ιστορία στο μυαλό μας καταλαβαίνουμε ότι στα casino πρέπει να παίζουμε υπεύθυνα με σκοπό μόνο τη διασκέδαση και όχι το κέρδος. Κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε μόνο βραχυπρόθεσμα και αν αυτό που μας προσφέρει περισσότερη διασκέδαση είναι το κέρδος και όχι το παιχνίδι, τότε μόλις βρεθούμε με κέρδος θα πρέπει να το εισπράξουμε και να φύγουμε.
